A może by tak w majówkę odwiedzić jedno z małych, niemieckich miasteczek? Padło na Ueckermünde położone po niemieckiej stronie Zalewu Szczecińskiego. Z piękną starówką, plażą i zoo do którego wejdziecie z psem.
Ueckermünde, a bardziej swojsko – Wkryujście, bo tu Wkra kończy swój bieg. Plaża przy ujściu rzeki, z wierzbą rosnącą w piasku (drzewo ma wielką dziuplę w środku, zmieściłam się do niej razem z psem), widokiem na Zalew to fajne miejsce na spacer i chwilę relaksu. Co ważne – na plażę (z wyjątkiem placów zabaw) można wejść z psem przez cały rok. W sezonie – czyli od 15 maja do 15 września – pies musi być na smyczy. My zbyt długo tu nie zabawiliśmy, bo wiatr urywał głowy.
Z plaży udaliśmy się samochodem na Stare Miasto (ale można tam dostać się również pieszo – spacerowa trasa z plaży na bulwary nad rzeką Uecker to nie więcej, niż 3 km). Starówka Ueckermünde zachwyca wąskimi uliczkami, urokliwymi kamieniczkami – niektóre, dosłownie, wyglądają jakby mieszkały w nich krasnoludki. Zachowany fragment zamku, mały rynek z pomnikiem rybaka i kilkoma knajpkami. Aż trudno uwierzyć, że w tak wymuskanym dziś miejscu, jeszcze w latach 70. była… jedyna w mieście stacja benzynowa. Na rynku koniecznie szukajcie kamienicy z różą wiatrów – jak się przyjrzycie, na blaszanej chorągiewce zobaczycie Gwiazdę Dawida. Słyszałam, że naziści przegapili ją (rzeczywiście trzeba wprawnego oka, żeby ją dostrzec), kiedy starali się usunąć z niemieckich miast wszystkie żydowskie symbole.
Ja jak zwykle wypatrywałam streetartowych klimatów. Nie dziwcie się więc, że zamiast zdjęć uroczych uliczek, wolę wrzucić te z pustostanami, które zamiast okien mają obrazy malowane na grubych dyktach.
Na bulwarze przy rzece Uecker (albo Wkrze, jak kto woli) uważajcie na czaple siwe, które latają tuż nad głowami. Kiedy Flicka rzuciła się do lizania wielkiej białej plamy na chodniku, byłam pewna, że hmmm, ktoś zgubił… śmietankowego loda. Cóż… 😉 Przyjmijmy, że okolice portu całe usiane są lodami śmietankowymi. Jak tu będziecie, nie dajcie się trafić czapli! (a jak się jednak przydarzy – to na szczęście!) W porcie zobaczycie też replikę hanzeatyckiej koggi, zjecie rybę w różnej postaci (Michał poleca kanapkę ze śledziem), jest tu też punkt informacji turystycznej.
Większość Szczecinian kojarzy Ueckermünde z miejscowym zoo. Postanowiliśmy i tam zajrzeć, tym bardziej, że zoo jest przyjazne psom, a ja byłam bardzo ciekawa jak Flicka zareaguje na takie miejsce (przyznam, że brałam pod uwagę opcję, że wyjdziemy stamtąd szybciej, niż weszliśmy). Psica nie chciała odejść od zagrody z małpami, które zbiegły się do nas, przy surykatkach i lemurach kładła się na ścieżce, żeby zostać dłużej (cały czas miałam wrażenie, że to zwierzęta oglądają nas, a nie odwrotnie). Warknęła jedynie na wylegującego się i ziewającego lwa 😉
Bilet dla osoby dorosłej kosztuje 10 euro, dla psa – 4,5 euro (z biletem dostajecie woreczek na kupy oraz instrukcje, jak zachowywać się z psem – nie wolno wchodzić do otwartych zagród, pies musi być na krótkiej smyczy). Dla rodzin z dziećmi są zniżki. Wiem, że to brzmi nieco zabawnie, ale do zoo można wykupić roczne karnety – także dla psa 🙂 W zoo jest kilka restauracji, do nich także można wejść z psem.
No i na koniec, obowiązkowa fota na wielkiej ławeczce, na którą z pewnością traficie podczas spaceru po Starym Mieście 😉
My jesteśmy krasnoludki (krasnopsy?)
Za ten miło spędzony dzień i wspólny spacerek po Ueckermünde dziękujemy bardzo Karolinie, Marcinowi i Borce z Z napędem na cztery łapy <3
JAK DOJECHAĆ
Najszybsza i najtańsza opcja – samochodem. Ze Szczecina to godzina jazdy. Można też pociągiem – najpierw trzeba jednak dojechać do Pasewalku i tam przesiąść się w pociąg do Ueckermünde.
Polecamy!
Pamietam to zoo z czasów podstawówki, jeździliśmy tam na wycieczki klasowe. Kawałek mieasteczka zwiedziliśmy przy okazji majówkowej wyprawy rowerowej 3 lata temu. Jednak w zoo z psami nigdy nie byłam.
Ja byłam pełna obaw, ale w gruncie rzeczy, to niezła lekcja opanowania dla psa. Poza tym – sama wiesz, jak emocjonalnie Flicka reaguje na konie – w zoo, pośród innych zwierząt, które widziała pierwszy raz – konie totalnie olała 😉 Poza tym wyobraź sobie, jakie sny ma pies po takiej wycieczce 😀
Kusicie strasznie! zastanawia mnie tylko jeszcze kwestia samych mieszkańców zoo. Jako dziecko uwielbiałam takie wycieczki, ale kiedy kilka lat temu przyszło mi zwiedzić jeden z takich ogrodów pozostał ogromny niesmak. Zwierzaki nie czuły się tam dobrze i nawet laik mógł zauważyć, że nie mają nawet minimum jeśli chodzi o warunki bytowe. Jak obecnie te kwestie w Uckermunde wyglądają?
Cóż… No ja przyznam, że mam bardzo mieszane uczucia, jeśli o to chodzi. Nie lubię w zoo takich zwierząt jak lwy, wilki czy dzikie ptaki (tam są flamingi). To zawsze dla mnie smutny widok. Jeśli jednak chodzi o małpy – to w tym zoo mają małpi raj, cały kawałek lasu z fajnym gąszczem jest dla nich. Generalnie są bardzo ciekawskie i same wychodzą do ludzi, na ich wybieg można zresztą wejść (bez psa). Surykatki czy lemury też mają fajne warunki i same biegły nas oglądać. Kury, indyki, kozy, konie – to wiadomo, mają tu milion razy lepiej niż w niejednym gospodarstwie 😉 Dingo – mają ładny, duży wybieg z możliwością kopania nor, krzaczkami, żartowaliśmy nawet, że nasze psy by taki chciały. Też przybiegły oglądać Borę i Flickę. Wszystkie zwierzęta, które widzieliśmy mają możliwość schowania się przed zwiedzającymi. Generalnie to zoo jest praktycznie w lesie, przy flamingach na przykład są elektryczne pastuchy z zewnątrz, które są włączane na noc, jako ochrona przed… lisami.
Strasznie się cieszę, że trafiłam na
Twojego bloga! Jesteś dla mnie prawdziwą inspiracją, wspaniale czyta się wszystkie Twoje posty 🙂 10 miesięcy temu w naszej rodzinie pojawił się nowy czlonek rodziny, uroczy maltańczyk, z którym miałam już okazję zwiedzić parę nadmorskich miejscowości, innych miast, nawet góry nam się przydarzyły, w majówkę 🙂 Sasza okazała się wspaniałym towarzyszem podróży, dlatego chciałabym podróżować z nią wszędzie gdzie tylko się da 🙂 W Uckermunde byłam ale bez psa. Bardzo chciałabym zabrać Saszę ze sobą, obawiam się tylko reakcji psa na zwierzęta. No i dzieci – nie mogę oswoić swojego urwisa z ich obecnością :/ Jakieś wskazówki? Jak sprawić by pies nie reagował tak emocjonalnie na dzieci? Na pewno jeszcze nie raz tutaj wpadnę bo zakochałam się w tych Twoich opowieściach, ja też tak chcę! 🙂 Pozdrowienia ze Szczecina!