A ty tylko pies, bieganie i Podróże z psem! – wypomni mi od czasu do czasu z nutą pretensji w głosie Michał. Tylko co ja na to poradzę? Tak już jakoś mam, że jak się w coś zaangażuję, to zawsze na 200 procent. Nie raz do przesady (i dobrze o tym wiem, ale inaczej nie umiem). Jeśli o czymś marzę – to nie lubię iść na kompromisy. I choć to może trochę butne, to marzę o tym, żeby wygrać konkurs BLOG ROKU w kategorii „Pasje..”

Moja mama zawsze mi wyrzucała moje słomiane zapały. Najpierw jakaś rzecz pochłaniała mnie bez reszty, a chwilę potem zupełnie o niej zapominałam. Blog jest całkowitym zaprzeczeniem tej uciążliwej nieraz dla najbliższego otoczenia cechy charakteru (ciężko za mną nadążyć;)) Piszę go już niemal trzy lata! Co więcej – im dłużej to robię, tym bardziej mi się chce! Jak to możliwe? Uświadomiłam to sobie właśnie teraz: DZIĘKI WAM.

Co roku z wypiekami na twarzy śledziłam konkurs na Bloga Roku. Przede wszystkim dlatego, że uwielbiam czytać blogi, a taki plebiscyt to doskonała okazja do odkrycia nowych, wartościowych miejsc w blogosferze. W tym roku i ja postanowiłam się zgłosić. Na ostatnią chwilę, bo długo nad tym myślałam. Proszenie o SMS-y i generalnie wszelka autopromocja przychodzi mi z wielkim trudem…

Rozważając wszystkie za i przeciw, uświadomiłam sobie kilka ważnych rzeczy. To że pies wywrócił moje życie do góry nogami, to wiecie zapewne, bo mówiłam i pisałam o tym nie raz. Dzięki Flice wróciłam do biegania. Dzięki Flice zaczęłam pisać bloga. Ale to właśnie dzięki temu pisaniu zaczęły się dziać niesamowite rzeczy. Jeśli Wam się chce, zerknijcie na moje pierwsze wpisy sprzed lat – nie ma w nich mnie i Flicki. Są przepisy, suche przewodniki. Jeśli historie – to innych psiarzy. Z trudem przyszło mi pokazanie siebie. Pisanie o sobie. Ale kiedy zaczęłam to robić – najpierw bardzo nieśmiało – stało się coś jeszcze. ZACZĘŁAM TEŻ POZNAWAĆ WAS!

Większość znam tylko wirtualnie, ale wielu z Was przecież udało mi się poznać osobiście (nie byłoby tych spotkań, spacerów, wspólnych akcji gdyby nie blog!). To Wy jesteście dla mnie najlepszą motywacją. I za to po stokroć Wam dziękuję 🙂

I teraz najtrudniejsza dla mnie rzecz: jeśli uważacie, że z jakiegokolwiek powodu ten BLOG jest wartościowy, że podoba Wam się to co robię i to co piszę, jeśli i mi udaje się czasem Was do czegoś zmotywować albo zainspirować – wyślijcie, proszę, SMS-a, aby zagłosować na Podróże z psem. A poza tym to do tej pory jedynie kociemu blogowi (Rudomi.pl – uwielbiam ich) udało się być w czołówce najlepszych blogów. W TYM ROKU NIECH RZĄDZĄ PSY I PSIE BLOGI!